Dag 10 bijdrage van Evert

Veel heren stonden dankzij een aantal stevige massagesessies van de twee tour-masseuses frish und frohlig naast hun bed. Nou ja iedereen! Op de slaapzolderverdieping duurde het even voordat er een deur open ging en een oude gebogen man, hand op de heup, naar buiten kwam: Tonnie C. , slecht bed, slecht geslapen en voor altijd krom. Voor het eerst had hij heimwee: naar zijn Auping. Later op de dag leek het aardig mee te vallen. Ik zag hem weer verschillende vlakplarcoursfietsers de berg opduwen.
Aan het ontbijt namen enkele oude heren de crisis in Europa door, waarna het inpakken en opmaken voor de tocht kon beginnen. Iedereen zat in de bus, die zich al in beweging zette toen Yvo plots werd gemist. Yvo had zich wat verkeken op de soms flexibele vertrektijden.
Nadat iedereen zijn fiets uit het stadhuis van Alkhakaliki had geplukt werd ons bij de start nog eens door de tourdirecteur op het hart gedrukt dat deTour geen competitie is en we vooral 'grouply' moeten proberen te fietsen. Beetje lastig met al die mannetjes in het peloton die zich moeten meten met elkaar, zowel bergop als in de afdaling.
Het weer was stralend, de temperatuur goed, het decor waar doorheen we reden adembenemend mooi, maar de weg was voor velen zwaar en lang (91 km)
Krijn deed voor het eerst weer mee, Sandra zou zich bij ons voegen na de lunch om samen te finishen in Tsalka. Zoals gezegd, de tocht was prachtig maar zwaar. Dat klimmen, stijgen en dalen van 1800 naar 2100 eiste z'n tol. Naast enkele Georgiers hielden ook Albert, Guus, Margreet en uiteindelijk ook Marja het voor gezien. Over kracht gesproken, er zijn er twee in het peloton die zichzelf overtreffen en ze zijn ook nog familie: Martine en Jaap.
Martine heeft nog nooit gefietst in de bergen, maar begint zich te ontwikkelen als een wilskrachtig klimtalent. Afstappen? No way. En dan Jaap die zichzelf heeft uitgeroepen tot kopman van de Van Nelle Zware Shag ploeg. Ook hier is sprake van latent talent. Overwint elke dag z'n dipjes en behoort nu gaandeweg tot de middenklasse van het peloton. Plechtig heeft hij beloofd na thuiskomst te stoppen met roken: eerste resultaat van Be Happy, Be !
Na een kort bezoek aan een klooster (de naam v/h klooster zoeken we nog op. ) gerund door 6 nonnen, ging te tocht verder naar de top, waarin nog nog zo'n taaie ploeger begon op te vallen: Fred. Fred blijkt een snelle leercurve te hebben in het zware werk berg op, heeft zich niet laten ontmoedigen door een eerdere valpartij en is ontvankelijk voor adviezen van ervaren fietsers. Alleen het afdalen bezorgde hem even wat doodsangsten. Niet verwonderlijk als je links, rechts mannen voorbij de berg af ziet vliegen met snelheden van rond de 80 km per uur

Sandra sloot zich aan na de lunch en begint net als iedereen in kracht toe te nemen. Tsalka kwam in zicht en opnieuw was er weer een prachtige ontvangst die de burgermeester georganiseerd had. En telkens weer, ook hier, de kinderen in grote getale aanwezig, die ontroeren door wat ze ons voorzetten aan dans en zang en daarnaast zo vriendelijk , nieuwsgierig contact willen maken.
Tijdens het diner bracht de burgermeester meerdere malen een toast uit waarin hij in bloemrijke taal het doel van onze onderneming benadrukte en de deelnemers en Sandra prees. Daarna iedereen naar bed voor de grote finale morgen.

Evert Hendriksen